Procesja Sant’Efisio z 1 maja w Cagliari
Jeśli chcesz przyjechać na wakacje na Sardynii w maju, zapoznaj się z naszymi ofertami last minute na maj.
Przyjeżdżając na Sardynię pierwszego maja nie można przegapić tradycyjnej procesji Sant’Efisio w Cagliari, spektaklu kwiatów, pieśni, kolorów i klejnotów starożytnej sardyńskiej tradycji.
Sant’Efisio był rzymskim żołnierzem, pochodzącym z Elia (Antiochia) w Azji Mniejszej, który, kierując prześladowaniem chrześcijan na Sardynii, wolał męczeństwo po nawróceniu na chrześcijaństwo.
W 1656 roku wicekról z Sardynii, po śnieniu świętego, złożył wieczystą przysięgę organizowania pochodu każdego roku, jeśli mógł uwolnić miasto od zarazy. Obchody były prawdopodobnie znacznie starsze, ponieważ data zbiega się z kultem płodności obchodzonym w całej Europie jeszcze przed chrześcijaństwem, patrz Belthane w Irlandii, Walpurgi w Niemczech, Las Mayas w Hiszpanii.
Procesja Sant’Efisio jest najdłuższa w Europie, trwa 4 dni w odległości 65 km od kościoła w Cagliari w Stampace, do Nory, gdzie święty został zamęczony i powrócił. Jest to jedna z najstarszych procesji na Sardynii, ponieważ odbywa się ona co roku od 1656 roku. Powstała nawet w 1943 roku, w gruzach bomb, z posągami świętego przywiezionego z tej okazji na ciężarówce z mlekiem.
Atmosfera procesji została doskonale przedstawiona na pięknych fotografiach Elisabetta Exana oraz w książce “Rzeka snów” Maria Teresa Petrini, o której cytuję fragment:
“Wielki dźwięk dzwonów ostrzegał, że święty opuścił kościół, wszyscy zajęli pozycję: rycerze, wozy i piechurzy, ubrani w kostiumy, zgodnie z ustalonym porządkiem, parada została otwarta przez reprezentację miasta-gospodarza, miasta Cagliari, a następnie miast i wiosek całej wyspy, z których każda poprzedzona jest dwoje dzieci w stroju trzymającym dywan z nazwą miejscowości.
Przeszli “sa ramadura”, dywan z płatkami kwiatów, tysiące róż we wszystkich kolorach. Delikatny i intensywny zapach unosił się z ziemi, ogarniając ludzi, którzy byli zanurzeni w duchowości wydobywającej się z relikwiarza świętego. Woły powoli przyjmowały rytm i niosły świętego z godnym spokojem, wydawały się świadome swojego zadania. Kolorowe wstążki z przewagą czerwonych, ozdobnych rogów, migoczących i tańczących na wietrze, sztandarów modlitwy i radości na zawsze “.